بهش گفتم: ذهن منبع اصلیِ تمام اطلاعات، یادها، خاطرات، احساسات و برگرفته از تمامِ وجود آدمیته؛ این ذهنه که تو رو به تفکر وا می‌داره و تمام راهکارهای موجود رو جلوی پات می‌ذاره؛ این ذهنه که از انسان یک فراانسان می‌سازه و تمام وجودشو به تعالی می‌رسونه؛ اما یک تفکرِاشتباهی که پشتِ این موضوع هست اینه که خیلی از آدما فکر می‌کنن منظور از ذهن همون مغزه، اما این روحه که تمام این رویدادها رو توی خودش ذخیره می‌کنه! این روحه که مثل یک اسفنج تمام عوالم و احساسات رو توی خودش جذب می‌کنه! این روحه که باعث می‌شه نسبت به یک موضوعی حسِ خوب، و نسبت به موضوع دیگه حسِ بدی داشته باشی. زمانی که یک انسان به طور موقت می‌میره و دوباره به زندگی برمی‌گرده، با این‌که روح از بدنش به طور کامل جدا شده و بدنش کاملا از کار افتاده، تمام اتفاقاتی که هنگام مرگ دیده و باهاش مواجه شده، پس از زنده شدن هم به یادش هست. اما سوالی که این وسط پیش می‌آد اینه که وظیفه‌ی مغز چیه و چه کاری انجام می‌ده؟ اگر واقعا همه چیز وابسته به روحه پس چه علتی بر وجود عضوی به اسم مغز وجود داره؟ مغز مثل یک آهن‌ربا عمل می‌کنه؛ روح هر انسانی دارای یک‌سری فرکانس‌های خاصه که مغز این فرکانس‌ها رو جذب و در نتیجه اطلاعاتِ دریافتی رو برای بدن تحلیل می‌کنه؛ مطمئنا خیلی پیش اومده که خواسته یا ناخواسته بتونی ذهن طرفِ مقابلتو بخونی و درک کنی و بفهمی که داره واقعا به چه چیزی فکر می‌کنه، علت این امر دزدیدن فرکانس‌های تعاملی بین ذهن و مغزِ شخصِ طرفِ مقابلتونه که توسط مغز صورت می‌گیره.

همیشه یادت باشه که روح مثل یک نتِ موسیقی می‌مونه که اگر از حالتِ هارمونی خاصِ خودش خارج شه می‌تونه تاثیرات خیلی بدی رو برای هر کسی ایجاد کنه؛ اگر شخصی فکرش پلیده، این پلیدی در نتیجه برمی‏‌گرده به همون سازوکارِ روح؛ این روحه که باعث می‌شه شما تبدیل به یک شخص مثبت یا منفی بشید و یا این‌که این روحه که از شما، یک منِ واقعی می‌سازه. اگر می‌خوای توی زندگیت به تعالی برسی باید یادت باشه که این روحه که بیشتر از هر چیزی نیازمند توجه و مراقبته؛ اگر این توجه و مراقبت حاصل بشه خواهی دید که چقدر دیدت نسبت به زندگی تغییر می‌کنه و انگیزه توی وجودت شکل می‌گیره، ولی اگر نخوای چنین لازمه‌ای رو توی وجودِ خودت جدی بگیری، تاثیرش مثلِ کشیده‌شدنِ ناخن روی دیواره، به همون اندازه آزار دهنده و زجرآور؛ پس قبلِ این‌که از کنترل خارج شی به خودت بیا؛ زندگی هنوزم ارزش زندگی کردن رو داره، باور کن.