هِق :: قلعه‌ی متروک فابر

دنیا بوی نااَمنی می‌دهد؛ هر روز انسانی به خاطرِ عقب‌ماندگیِ بعضی‌های دیگر، در گوشه‌ای از این دنیای فانی جان می‌دهد و دست و پا می‌زند و کمی آنطرف‌تر ذهن و روح و جسمِ شَخص دیگری را با خود به دنیایی از پَلیدی می‌برد. هر روز بیش‌تر از قبل سایه‌ی سنگینِ بی‌عدالتی در گوشه‌ای از زندگیِ آدمی سیطره می‌افکند و کمی آنطرف‌تر جسمی به خاطرِ منفی سخن‌گُفتن، طناب‌ِدار و چوبِ‌فَلک را به بدترین شکلِ مُمکن مَزه‌مَزه می‌کند. هر روز در بساطِ مِی نوشی و عَرق‌خوریِ دیگری، به سلامتیِ خیلی‌ها گفته می‌شود و در سلامتی و غم و اندوه، دیگری جامِ سلامت را چشم‌بسته بالا می‌کشد. هر روز چشم‌های بیمارمان چشم از روزِ دیگری باز می‌کند و چشمِ بازکردن به امیدِ دنیای دیگری، قلب‌هایمان را لبریز می‌کند. و من سایه‌ی سَرد و سنگینی هستم که هر روز همانندِ بختک در ذهن و روح و جانِ بیمارت جان می‌گیرد و آنگاست که قُرص‌های مُسکن، بی‌محابا درونِ دست‌های بی‌جانت موج می‌زند و چراغِ سبزِ خاموشی را درونِ وجودت بیداد می‌کند. و من در عجب از این هجومِ غم‌انگیزِ احساسم که چگونه درماندگی را درون ذهنِ بیمارم ریشه می‌اََفکند و من، درمانده از حالِ خرابم، این‌گونه کلماتِ بی‌پایه و اَساس را درونِ گوشِ خسته‌ات جار می‌زنم. آنگاست که سُهرابِ وجودم با تلنگرِ دیگری از خواب بیدار می‌شود و دوباره سُخن‌گفتن را این‌گونه آغاز می‌کند: دستانِ سَردم را چه کسی خواهد شُست، چشمانِ خیسم را چه کسی خواهد دید، وقتی میانِ مَن‌وتو فاصله‌ای هَست غَریب...

ــ یاس ــ

انگار هممون پروژه‌ی شکست خورده ای از تلاش برای قشنگ تر کردن دنیامونیم و از پس حال خودمونم برنمیایم...چه برسه این روزگار

پاسخ:

دلم واسه اون آرزوهای قشنگی می سوزه که با قد کشیدنمون تباه شد! :)

نیمه سیب سقراطی

انگار آدما دو تا زندگی دارن ! یکی با ظاهر یکی با باطن ، یکی با بقیه یکی جدا و تنها ...

حق گفتی...

چقدر این دوگانگی رفتاری آدمو می سوزونه

مخصوصا وقتی کسی رو نداشته باشی تا روی واقعیتو بهش نشون بدی :)

حوا ...

بهتره بنویسید "آنگاه است" :)

مثلِ همیشه دوست داشتنی نوشتید. تلخ ولی شیرین. دنیای عجیبی شده.

اتفاقا خیلی سعی کردم که از همین جمله استفاده کنم

ولی هر چی سبک سنگین کردم احساس کردم ریتمی که توی نوشته ها جاریه به هم می ریزه

یکمم روی نوشته هام وسواس زیاد دارم، واسه همین مجبورم کرد ساختار شکنی کنم

ممنون از تمام دقت نظری که روی جملات داری

نظر لطفته دوست خوبه من

همین که دوستش داشتی واسه من دنیاییه :)

بهارنارنج :)

نه اینجوری نیست!
قدیما انسانیت بود..ادما شرف داشتن.خداترس بودن!
الان میبینید فقط چه همه قتل و اتفاقای وحشتناک که ره ای انسانیت دیده نمیشه درش!عشقا رابطه ها دوستی ها,حتی مادر پدرا وحشتناکه

اره خب

قبول دارم حرفتو که آدما عوض شدن

ولی می دونی، نه به اون اندازه ای که ما فکر می کنیم

تنها چیزی که تغییر کرده اینه که مردم الان به واسطه رسانه و اینجور چیزا نسبت به آدمای دور ورشون آگاه تر شدن

در کل این چیزی رو عوض نمی کنه

چه بد بوده و یا چه بد شده، به هر حال، حال جامعه اصلا خوب نیست :)

انگور ...

بین من و اویی هم فاصله ایست غریب...

دوسش داشتم

خوشحالم که دوستش داشتی انگور عزیز

بعد یه مدت ننوشتن بازم شکر که تونستم یه چیز مورد قبول بنویسم :)

divane

مخصوصا وقتی که کسی نباشه تا روی واقعیتو بهش نشون بدی.

هووووم...

دنیا خیلی جای بدیه

احساس می کنم هیچ چیز انگار سرجای خودش نیست

هر چی بزرگتر می شی بیشتر این ناهماهنگی توی ذوقت می زنه :)

نمیدونم تا کی فقط بزرگ میشی چرا این بزرگ شدن به تموم شدن ختم نمیشه....

همیشه ایمان داشتم یه رازی پشت تمام این مخاطرات هست

با اینکه این تنفر رو من بارها توی زندگیم احساس کردم

ولی همچنان دنبال این راز پشت پرده هستم و برای فهمیدنش می جنگم :)

mahi siah

میدونی هم قبول دارمش هم ندارمش:)

منم مث همه ی ادمای دیگه خیلی بلاها سرم اومده

ولی هنوزم نمیتونم دست از سر این قشنگ دیدن دنیا بردارم:))

یجورایی احساس میکنم اگه قراره دنیا رو قشنگ نبینیم،حتما مریض میشیم:)

همیشه دنیا رو اونطوری ببین که دلت می خواد

ما هم دنیا رو اونقدر که سیاه توصیف میشه سیاه نمی بینمش

همونقدر که بوی تعفن میده قشنگی های خاص خودشم داره و کسی منکر این قضیه نیست

تنها فرقی که شاید ماها رو از هم متمایز می کنه، این باشه که نگاه ما به زندگی کمی واقع بینانه تر و منطقی تره

یعنی به جای اینکه فقط یه بعد زندگی رو ببینیم، حالا یا سیاه و یا سفیدش، ما به کلش نگاه می کنیم و تصمیم گیری می کنیم

اون با ما روراسته، پس ما هم باهاش روراست برخورد می‌کنیم :)

ترنم

دلم برای خودم میسوزه دلم برای همه همسن و سال هام میسوزه که الان تو اوج جونیمون به جای اینکه لذت ببریم از زندگی هر روز با داروی اعصاب و ارامبخش به خواب میریم تا از کابوس دنیا به دور باشیم و بلکه توی خواب به رویاهامون برسیم. چرا اینقد دنیامون سیاه بوده و داره سیاه تر میشه؟؟؟ دیگه خسته شدم یعنی هیچ راهی نیست برای رهایی

مثه همیشه خوب نوشتی فابر عزیز

شاید همش علتش این باشه که جای زندگی به مرگ فکر می کنی

اینکه بپذیری باید زندگی کنی شاید کمی اوضاع رو برات راحت تر می کنه :)

یا๛ گُلے

بیخیال آدما ، خودت چطوری ؟ :دی

خخخخ

شکر، به هر زوری شده داریم می گذرونیم

ولی خب، همین که هنوز سرپام عالیه :)

کدوم زندگی دلت خوشه هااا

ما اگه تو زندگیمون یکم امید و دل خوشی بود که این وضعمون نبود

چطور زندگی کنم وقتی راهی نیست باید قبول کنی که زندگی برای همه عادلانه و برابر نبوده خیلیا مثل من هرچی بیشتر تلاش کردن کمتر نتیجه گرفتن چون یه عده نمیذارن که زندگی کنی

از کجا مطمئنی این شرایط توی زندگی من نبوده باشه؟

هر جور که حساب کنی اینکه کل عمرتو فقط به مرگ فکر کنی یعنی همشو با هم درجا زدی

به دنیا اومدی که یه کار بزرگی انجام بدی

اگر لااقل نمی تونی یه آدم بزرگ از خودت بسازی

کمی به این موضوع فکر کن که چرا تو سهم زندگی شدی :)

نمیگم شما زندگی ایده آلی داشتی بیشتر شرایط و زندگی خودمو میگم به مرگ فکر نمیکنم اما از اینکه نمیتونم با این شرایط یه ذره تغییر ایجاد کنم این داره دیوونم میکنه

من همش دارم با خودم فکر میکنم چرا بدنیا اومدم و دارم مثلا زندگی میکنم اما به جوابی نمیرسم احساس میکنم به بن بست رسیدم فکر میکنی من تلاش نکردم به خدا من خیلی تلاش کردم و اذیت شدم اما نمیدونم چرا نمیشه

اسم بعضی از شرایط ها رو می ذارم: "کوره سفال پزی"

زندگی بعضی وقتا دقیقا توی همین چهارچوب قرار می گیره

نمی دونم اسمشو چی می ذاری، چهارچوب و یا یه چیز مسخره

اما شرایط گاهی وقتا به همین منوال بن بست و داغه اما از این شرایط هدفی هست و اونم اینکه از چیزی که هستی قوی تر بشی!

حالا تو نمی خوای قوی بشی و یا اینکه دوست نداشته باشی قوی بشی، این با خودته، اما طبیعت چیزی رو می خواد که الان دچارشی و این شرایط تو رو نسبت به آیندت تضمین می کنه

چیزی که برات تعریفش می کنم من به چشم دیدمش، منظورم زجر دیروز و تاثیرش توی امروزمه

بهتره این شرایط مزخرف رو به فال نیک بگیری

نمی گم تحملش کن، چون تحملش از همه ما خارجه، ولی سعی کن دووم بیاری

مثل الان که دووم آوردی

شرایطی که دچارشی شرایط امروزته، تا ابد قرار‌نیست همه چی همینطور باقی بمونه

اگر بن بستی هست برای امروزته،‌ و به این معنی نیست که یه بن بست همیشه به بن بست خاتمه پیدا می کنه بلکه همیشه یه فرجی بوده و همیشه یه فرجی هست، فقط باید صبر کنی تا این شرایط ایجاد بشه

البته یه کار بهتری هم هست، همیشه هوشیار باشی و شرایط رو خودت شکار و خودت به نفع احسن ازش استفاده کنی :)

ممنونم از اینکه وقت گذاشتی و پاسخ دادی

اما بعضی درد ها همیشه درد میمونن یه عمره در انتظار فردام

امروز همون فرداییه که دیروز انتظارشو میکشیدم اما هیچ فرجی نشد

ببخشید زیاد وقتتو گرفتم

تنها دردایی که از ذهنت پاک میشن دردای جسمی هستن

دردای روحی تا ابد توی وجود نهادینه باقی می مونن

شرط کمرنگ شدنش هم وجود یه درد بزرگتره

می دونی، من درد رو تو زندگی می فهمم

می دونم تا حدودی توی چه شرایط بغرنجی هستی

برات آرزوی صبر و بردباری دارم همراه با گشایش در کارها

امیدوارم که خیلی زود از این منجلابی که درش اسیر هستی بیرون بیای :)

فابرکاستل هستم،
نويسنده‌ی دنيای آزاد.

هِق

#تنهایی نوشت

#زخمی نوشت

نظرات (۱۸)

فابرکاستل هستم، نويسنده‌ی دنيای آزاد.

هِق

#تنهایی نوشت

#زخمی نوشت

نظرات (۱۸)

فابرکاستل هستم،
نويسنده‌ی دنيای آزاد.